«Кесарава – кесару...» Табе ж я ўсё аддаў: I тое, што належала Да зор, зямлі і траў; I на'т калі ў далёкі шлях Мяне пазвала ты, Пайшоў я, за сабой усе Разбурыўшы масты. Я шмат багінь спакусьлівых I ласкавых страчаў, Але табе, паэзія, Ніколі не здраджаў.
1961
|
|